Ognista Maskarada

Ognista Maskarada


Pora: okres letni tudzież czerwiec, lipiec bądź sierpień; w dwa długie dni kiedy to słońce nie chce się skryć za horyzontem, w odstępie tygodnia



Geneza: Od wieków Ogniści otaczali opieką płomień który podtrzymywał ich życie, płomień który dla każdego członka stada oznaczał tyle co jego własne istnienie.  Z niego powstali przed wiekami, są potomkami Płomiennych Psów. Pierwsze psy ze sfory co roku czciły ten nieokiełznany żywioł odprawiając różne obrządki plemienne. Po nocach na różnych polanach czy to w lasach niosła się pieśń Ogników, ich tańce, wszelkie gesty miały nieść dziękczynienie za życiodajną siłę, za moc która została w nich wlana.
W pieśniach skryta była modlitwa ku pierwotnym płomieniom, psy czuły, że owe święto było poświęcone jedynie czystej i starożytnej sile. Nic więcej się nie liczyło.
Z pokolenia na pokolenie Ogniste psy wymyślały coraz nowsze sposoby uczczenia chwały swego patrona, znaku, symbolu, ich SAMYCH. Odbywały się polowania, tańce, igrzyska. Kolejne psy czy to zasiadające we władzy czy zwykłe szare płomyczki dorzucały nowe konkurencje.
Wnet jedna z Alf zadecydowała: Ogień jest zbyt wspaniały by poświęcić mu tylko jeden dzień! Niegodnym jest zaniedbywać go. Od teraz pierwszego dnia kiedy to słońce będzie wysoko na niebie, gdy będzie grzało ciała wszystkich Płomienistych będą się oni zbierać aby wspólnie użyć swych płomiennych mocy na zdobycie ofiary. Ofiary którą zrozumie tylko ich żywioł, której nie przyjmie żaden inny. Coś jedynego w swym rodzaju. Zaś tydzień po tym psy ze sfory miały zbierać się przy zachodzie słońca na wspólnym balu gdzie będą oddawać się rozkoszom podniebienia, łap i wszelkich innych przyjemności. Tak zaczynała się Ognista Maskarada!



I dzień: Popieliste polowanie
Owego dnia psy zbierają się wspólnie aby upolować najodpowiedniejszą zwierzynę która stanie się ofiarą dla ognia. Pierw trzeba jednak ją wybrać. Polega to na tym iż trzech śmiałków zgłasza się by upolować swoją propozycję. Stado ocenia, która jest najlepsza – wtedy to zostaje ona poświęcona poprzez wypalenie na skórze wielkiego symbolu Płomienia. Nad ofiarą odmawia się modlitwę. Sama zaś zostanie spożyta na Ognistej Maskaradzie.


Modlitwa:
Ku Ogniu dziś modlimy się
Oczy pokorne wznosimy swe
On wyzwala naszą moc
Serca wzywa w ciemną noc
Oświetlaj drogę ku chwale
Racz rozpalić wszystko co zapomniane
Bo Tyś nasz Ojciec, Tyś nasz dom
Z Ciebie czerpiemy
W Ogniu pomrzemy
Dziś zaś Ty dodajesz nam tchu
Dziś tylko z Tobą śpiewamy właśnie tu
Przyjmij ofiarę, okiełznaj ją
Ogniu nam drogi
Płoń, wiecznie płoń.


II dzień: Ognista Maskarada
Ten etap święta obchodzony jest wieczorną porą, gdy słońce już zachodzi, gdy światło Ognia wygląda najpiękniej rzucając cienie na wszystkie strony. Ogniki zbierają się by razem urządzić wielką fetę na cześć swego żywiołu. Miejsce co roku ma inną scenerię, przez swoją magię, która dalej jest niezrozumiała dla samego stada. Wiadomo tylko że z każdej strony otacza ją wielki okrąg, mur z płomieni, który przekroczyć mogą jedynie Ogniści oddanie swej sforze. Każdy intruz uległby spłonięciu, chyba że otrzymał Starożytne Zaproszenie od władzy. Są to jednak sporadyczne przypadki. Na samym początku zostaje podzielona ofiara upolowana w imię Ognia. Każdy pies musi skosztować jej mięsa i popić winem. Bez różnicy na wiek. Następnie przystępują do różnych konkurencji, zabaw. Pozostaje już czysta uczta! Tańce, jadło, zabawa! W końcu to uczta na cześć Ognia, nie ma tu miejsca na smutki i żale. Psy są skąpane w mocy Ognia. Tego dnia działa ona najsilniej.


by Ishyria