Chatka Bestii

Bestia mieszka w starej opuszczonej chacie którą znalazła podczas wędrówki. W środku małego pokoiku znajduje się stare łóżko, mały kominek a na podłodze leży dywanik. Są tu również niewielkie meble które ozdabiają pokój oraz kilka obrazów na ścianach. Wszystko pokrywa mniejsza lub większa warstwa kurzu. Oprócz małych okien nie ma tu światła więc po zmroku jest kompletnie ciemno. Stare deski podłogowe skrzypią pod ciężarem łap a w dachu widać ubytki. Jest tu jednak schludnie i miło co zachęca do odwiedzin.

Ciernisty zapuszczał się coraz to dalej w pprzestrzenie psiej krainy. Cóż nie zauwazył nawet jak przeszedł terytorium swojej sfory i znalazł się w miejscu, które nie dość, że dziwnie pachniało co bardziej zmuszało do uspokojenia wzburzenia i wyciszenia uczuć. Jednakże Ciernisty nie mógł tego zrobić. To co się stało pod tym debem zbyt mocno go ubodło by tak szybko ochłonąć. Szedł więc dalej zagłębiając się w terytoria Sfory Lasu. Nagle stanął przed czymś co mógł nazwać siedzibą dwunogich jednak w pobliżu nie wyczuł ich zapachu. Za to ze środka dobiegała go woń suczki, która zapewne z tego domostwa leże sobie uczyniła. Dammit niewiele myśląc pchnął łapą lekko drzwi i usiadł w progu starając się upewnić, że nie jest na terytorium ludzi.
- Ultio - rzekł spokojnie. To było na razie jedyne słowo sforowe, które znał i ciężko mu było orzec jakie maniery i inne obowiązki na nim spoczywają.

Bestia drzemała akurat na starym łóżku gdy obudziły ją czyjeś głosy. Myślała, że to jej towarzysz Simba lecz był to obcy pies. Zeszła z łóżka, usiadła na dywanie i łapą wskazała miejsce obok.
-Lilios nieznajomy-przywitała go. Wewnątrz było dość ciemno więc nie rozpoznała od razu sylwetki psa, domyślała się jednak, że jest duży.

Dammit wszedł niepewnie. Zbyt wiele zła doświadczył od ludzi by w ich domostwach czuć się pewnie. No ale skoro został zaproszony to należałoby zrobić przyjemność gospodarzowi i wejść. Tak też Afgan uczylił. Przed progiem jeszcze się otrzepał z niewielkich gałązek, które zdążyły się wczepić w jego długie futro.
-Dammit mnie zwą. - powiedział spokojnie choć w środku się gotował. Spotkanie z dobermanem źle wpłynęło na jego psychikę. Tyle pytań, które po tym widzeniu miał bez odpowiedzi pozostało. Teraz więc chart miał mętlik w głowie i choć chciał to jakoś usystematyzować nie wiedział o co zapytać. Co może mu przynieść najwięcej informacji.

Suka wyczuła, że gość jest troche spięty i lekko zaniepokojony ale nie pytała o nic.
-Bestia jestem.-rzekła machając ogonem dając tym samym sygnał, że jest całkowicie niegroźna. Uśmiechnęła sie do psa łagodnie.

On nie bał się suki. Bał się ludzi i wszystkiego co oni stworzyli dlatego wydawał się spięty. Patrzył na Bestię i się zastanawiał co też więcej może więcej tej suczce powiedzieć.
- Czemu wybrałaś sobie na leże tak dziwne i niebezpieczne miejsce? - zapytał patrząc na obejście Bestii. Tak to chyba trzeba nazwać. Cóż urządzone było ładnie ale po prostu spojrzał na sam dom to czuł, że wlaśnie w podobnym miejscu odczuł wiele zła.
- Masz piękne imię. I miło cię poznać. - dodał jeszcze nie wiedziąc dalej od czego zacząć.

Ona piękne imie? Dla niej było okropne mimo to akceptowała je. Ludzie tak ją nazwali i zostało. Przestała jednak o tym rozmyślać i odpowiedziała psu.
-Nie wybrałam tego miejsca odrazu. Obserwowałam tą chatke kilka tygodni nim się tu wprowadziłam. Mi również miło cię poznać.
Zmierzyła przybysza wzrokiem i zerknęła na okno gdzie panował mrok a księżyc lekko zaglądał do środka.

On niestety nie pamiętał swojego prawdziwego imienia. Nie pamiętał jak go nazywali przed rządami hetery, która przywiązała go do budy. Zawsze słyszał tylko Dammit i Dammit więc uznał, że to właśnie jest jego imieniem.
- Rozumiem. Miło wiedzieć, że ta budowla jest opuszczona i zasiedlona przez psowatego. Wiesz pewnie nigdy bym do podobnego budynku nie wszedł gdybym nie poczuł woni psa. Po prostu mam uraz do ludzi. - powiedział patrząc na Bestię. Cóż sam przed wkroczeniem w szeregio Ciernia długo obserwował tą krainę z ukrycia, by sprawdzić czy jego nos go nie myli.
- Opowiesz mi może o zasadach jakie rządzą tą krainą? - zapytał wreszcie choć nie był pewny czy odpowiedź go zadowoli.

Bestia poczuła, że są podobni co do ludzi. Ją też kiedyś skrzywdzili.
-Nasza kraina jest ogromna musisz więc być zawsze czujny a jeśli należysz do jakiejś sfory to musisz być im posłuszny i wierny.
Sama wróciła do leśnych niedawno i musi wielu rzeczy się uczyć od nowa. Położyła się na dywanie a po chwili jej żbik wrócił. Na widok psa syknął po czym wskoczył na łóżko.

Krzywda zawsze łączyła innych. Zawsze była czymś co zbliżało do siebie ludzi i to właśnie ich teraz połączyło.
- Cóż rozumiem. jednak słyszałem o porwaniach, walkach i jakichs lochach. Nie rozumiem dlaczego ktoś na to pozwala. - powiedział spokojnie. Tak chciał się dowiedzieć o co w tym wszystkim chodzi. Chciał wiedzieć jak to się wszystko zazębia. Chciał wreszcie poczuć cześcią tej spoóeczności, a nie wyrzutkiem, który uciekł od ludzi i znalazł się tutaj nie znając praw ni też niczego innego co powoduje życiem tej krainy.

-Szczerze to sama niewiele wiem o tej ciemniejszej stronie sfór. Myśle że to wynika z naszej psiej natury. Walczymy między sobą to naturalne więc porywać i zamykać w lochach też można ale ja nigdy w takiej sytuacji nie byłam.
Zawsze kojarzyło jej się to ze złymi sforami. Nigdy nie myślała o tym żeby jej sfora tak postępowała ale pewnie od jej przybycia tutaj musiało się sporo pozmieniać.

- Ach rozumiem. W takim układzie nawet jeśli ktoś jest z tej złej sfory to nie musi porywać? - zapytał na spokojnie mając nadzieję, że będzie dobrze, ale zaczynał coś czuć, że idą zmiany. Nie tylko w psiej krainie ale i w nim samym. To było dziwne.

-Myślę że jeśli nie masz złych zamiarów to nie musisz porywać. Ja akurat nie przepadam za tym pewnie temu że jestem z tej dobrej sfory.
Puściła oko chartowi i zamachała ogonem. Kot spał już na łóżku całkiem spokojnie.

Dammit słuchał uważnie suczki i nie wiedział jaki on naprawdę jest. Owszem z jednej Stroby nie podobało mu się to, że w tej psiej krainie istnieje takie coś jak porwanie czy też to, ze psowate walczą między sobą. Ok, rozumiał to ale jakoś mu nie pasowało, ze przedstawiciele tego samego gatunku mogą być aż tacy okrutni. Z drugiej jednak strony czuł, że w nim w środku następują jakieś zmiany. Czuł jak współczucie, które w sobie miał powoli zaczyna zastępować obojętność na losy innych, a jego instynkt przetrwania jak i stadny staje się bardziej wyostrzony. Nawet zapach Bestii zaczynał mu pomału przeszkadzać, ale nie okazywał tego.
- Rozumiem, ale w takim wypadku przynależność do jakiejś, określonej sfory determinuje pewne zachowania. Mam rację? – zapytał. Cóż wydawało mu się to logiczne i miał nadzieję, że suczka go zrozumie. W końcu to jedyne logiczne pytanie jakie przyszło mu do głowy. Powoli zaczynał się też zastanawiać czemu nie czuje już tego przemożnego gniewu na nieznanego mu psa, który usilnie próbował mu wmówić, ze jest tchórzem, co w innych warunkach spowodowałoby, że spokojny dotychczas Afgan byłby w stanie go zagryźć. Powoli Dammit zaczął się zastanawiać skąd brała się ta agresja do własnego gatunku. To było za wiele dla charta. Musiał się spotkać z kimś, kto będzie potrafił mu odpowiedzieć na te pytania.

-No tak decydując się dołączyć do wybranej sfory musisz prezentować zachowanie odpowiadające stadu. Przynajmniej tak myślę
Bestia zmrużyła oczy i westchnęła. Położyła łeb na dywanie i zatonęła we własnych myślach.