Zarośnięta Arena

Dla odmiany postanowiła poszukiwać innych członków swojego stada albo wrogów, a tym samym weszła w zarośniętą arenę. Rozejrzała się zastanawiając się skąd biorą takie cudowne miejsca. Oblizała pysk. Głód...

Powietrze zdawało się gęstnieć. Powoli nadchodziła dziwna ciemność, niespowodowana jednak nadejściem wieczoru. W oddali dostrzec można było smukłą sylwetkę odzianego w lekką togę psa, który unosił się bezwładnie nad ziemią. Jego oczy zakryte były Pustką, świeciły jej wypaczonym blaskiem. Pysk samca zasłonięty był chustą. - Ich czas dobiega końca... - Wydał się z jego paszczy przeraźliwy, nienaturalny głos. Głos, który łamał kości i gniótł czaszki. Głos przepełniony Pustką...

Usłyszała czyjeś kroki, ten tajemniczy zapach. Mimo to nie miała ochoty rozmawiać. Czekała na tego samotnika, który jakoś nie przedstawił się. No nic przy następnym spotkaniu dowie się jak ma na imię. Milczała.

Postać zatrzymała się, stosunkowo niedaleko suczki. Prorok obrócił łeb parę razy, dość nienaturalnie wyginając przy tym kręgosłup, po czym uniósł wysoko łeb. - To nieuniknione... - Wieszczył dalej, nasycając atmosferę esencją Pustki.

Czuła zapach, ale nie mogła nikogo zlokalizować. Odeszła pare kroków. Może zapach zniknie? Nie wiedziała, że ktoś unosi się nad nią. Zresztą nie interesowało ją to kim jest ta istota.

Może powinno jednak ją to zainteresować? Złowroga siła, która otaczała Nahela, wzmacniała się coraz bardziej i coraz mocniej reagowała na suczkę. Opętany Prorok przeciągnął się leniwie. Nie powiedział tym razem nic.

Cały czas miała w głowie samotnika, który nie pojawia się, a obiecał. Czuła, że coś się wzbierało, ale miała głęboko w nosie, bo wybiegła. NMMT

Nahel powolnie sunął przed siebie, pustym, błyszczącym wzrokiem lustrując okolicę. Szepty w jego głowie wzbierały się, uporczywie bombardowały umysł różnymi informacjami. A on nie mógł im się przeciwstawić. Przyspieszył lot, ruszając przed siebie, natchniony rozkazami. - Natychmiast. - Rzekł krótko głos z jego ust, chociaż to nie on mówił. Wybył.

z/t.

Przybiegł. Jego kroki jak zawsze były wesołe a ogon radośnie merdający. Z uśmiechem na pysku obserwował piękno, które go otaczało. Spojrzał przed siebie i ujrzał nieznajomą lisicę. Była to pierwsza osoba jaką spotkał w tej krainie, uśmiechnął się więc jeszcze szerzej i zatrzymał się.
-Dzień dobry.- Powiedział dziarsko wyczekując na odpowiedź ze strony nieznajomej. Ech, to jego szczeniackie usposobienie.