Nie odezwał się ani słowem, tylko nie mogąc pohamować śmiechu zachrumkał jak rasowy knur. Wystraszył się, że mała zdemaskuje jego kryjówkę i natychmiast schował łeb w krzak, tyłek wystawiając na spojrzenia wszystkich gapiów.

Merdanie ogonem sprawiło, że aż całe jego ciało wpadło w rezonans.
Nagle coś w tamtym krzaku zakuło go w nos.
-Widziałaś kiedyś jeża?-spytał, unosząc pokaleczony pysk.

Pokazał jej łapą podłużną, kolczastą istotę.
-Nie zbliżaj się za bardzo do niego, może mieć pchły. Dużo pcheł - poradził jej.
-A tak w ogóle to zwierzę niegroźne. Chyba własnie szuka schronienia na zimę. - dokończył biorąc głęboki wdech. Tak, zima zdecydowanie stawiała coraz większe kroki ku krainie.

Ach ta szczenięca ciekawość. Usiadł, kątem oka przypatrując się zwierzowi.
-Jak to jest? - spytał chyba sam siebie - Przede wszystkim to świadomość, że wszyscy jesteśmy zrodzeni z tej samej Ziemi i jesteśmy w równym stopniu za nią odpowiedzialni. - zawarł esencję swej myśli już w pierwszym zdaniu.
-Każdej matce należy się szacunek, nieprawdaż? A to, że jesteśmy zgrupowani w sforze, czyni nas także odpowiedzialnymi za siebie na wzajem. - dokończył i stuknął ogonem o kamień. - A Ty, dlaczego znalazłaś się z Stadzie Śniegu?

Wsłuchał się z odpowiedź Szepczącej, po czym podniósł zad i rozejrzał się dokoła.
-Na mnie już czas. Odprowadzić się gdzieś? - zapytał z troską. -Masz jakieś legowisko?

-To jak, pójdziemy tam razem, czy się nie boisz chodzić po nocy?-spytał. Zmarszczył czoło i próbował odgadnąć, co małej chodzi po głowie. Dlaczego wszyscy uważali go za smutnego?

Pobiegł za Szepczącą, machając długaśnym ogonem.

Przybyła powoli a za nią kroczył żbik. Rozglądnęła się chwilę i usiadła.

Siedziała tak chwile w zamyśleniu. Gdy zobaczyła psa idącego w jej stronę zamachała ogonem na powitanie jak to miała w zwyczaju. Kot wlazł między jej łapy szukając schronienia. Suka była ciekawa kogo tym razem pozna i czy znajdą wspólny język do rozmowy.

Zamachala również ogonem, gdy takowy gest ujrzała u suczki. Zadziwiło ja stworzenie platające się pod łapami suczki. Czyżby to jej stworek? Hmm bardzo różnił się od jej. No cóż czekała dalej na ciąg wydarzeń nieuniknionych.

-Lilios.
Zawołała do przybyłej. Domyślała się że pies nie ma złych zamiarów więc rozluźniła ciało. Pyskiem ruszyła kota żeby ten wyszedł spod jej łap. Zwierzę wypełzło i udało się na najbliższe drzewo aby tam spokojnie obserwować swoją towarzyszkę.

- Witaj i ty!
odpowiedziała donośnym aczkolwiek nad wyraz spokojnym głosem jak na nią. Łapa wykonała gest jak by zapraszała obecną tutaj suczke bliżej siebie.

Podeszła powoli bliżej i usiadła obok przybyłej. Chwilę przyglądała się nieznajomej aby w razie ponownego spotkania móc ją rozpoznać.
-Jestem Bestia pochodzę z leśnej krainy.
Powiedziała ze spokojem. Zwinęła ogon wokół łap gdyż wiatr i chłód był już dość wyraźny.

Coś jej światło w tym zamulonym czerepie. Już kiedyś, może w innym wcieleniu słyszała to miano. Czyżby to była ona? Ta która kiedyś była jedną z nałożnic jej brata? Stare czasy drobne sentymenty.
- Mnie zwą śmiercią
odparła nieznajomej, w końcu trudno bylo dostrzec kim była pod tą czarną płachtą.



\ wybacz piszę z tel bo net mi padł na kąpie

Śmiercią? To było zastanawiające bo nieznajoma wydawała się jej dość sympatyczna ale czasem to co się nam wydaje jest tylko naszą wyobraźnią. Nastawiła czujniej uszy przysłuchując się odgłosom wydawanym przez ptaki i wiatr. Kot nadal siedział na gałęzi przyglądając się im.

- Może opowiedz coś o sobie.
burknęła doń. Mało ją to osobiście interesowało, ale lepsza rozmowa z kimś całkiem obcym niż burczenie sama do siebie jak jakaś nienormalna.

Hm.. Co ona mogła opowiedzieć o sobie. Ma wspominać przeszłość od której ucieka? To nie w jej stylu. Zdobyła się jednak na odwagę żeby coś powiedzieć.
-Niewiele mogę o sobie powiedzieć. Wróciłam tu niedawno, wcześniej mieszkałam w wiosce ale mnie stamtąd wypędzili. Mieszkam w starej chacie w lesie i jakoś udaje mi się przetrwać.