Sala Wspólna

Od kilku dni już przebywała w tym miejscu, wiedząc jedynie tyle, że spodziewa się tu niedługo swej siostry i ukochanego. Fala ciepła zalała jej zimne dla psiego ogółu serce, gdy pomyślała o jedynych, z którymi cokolwiek ją łączyło. Zimno za to dotknęło poduszek jej smukłych łap, kiedy dotknęła posadzki w pokoju wspólnym. Weszła do środka niemal tanecznym, ale jednocześnie pełnym dumy krokiem, instynktownie podążając ku ciepłemu powietrzu rozchodzącemu się od kominka. I wtedy zauważyła, że nie jest tu sama. Popatrzyła przez chwilę na samca, ale nie odezwała się jeszcze przez jakiś czas.

- Dobry wieczór. - powiedziała cicho, patrząc na niego nadal, ale teraz już z lekko przechylnym łbem. Była ciekawa.

Przybyła na tereny stada. Niechętna do zawierania nowych znajomości. Zwłaszcza pośród swoich. Mimo to spojrzała na psy.
-Witajcie. - przemówiła do nich spokojnie zastanawiając się jaki jej kolejny krok powinien wyglądać. Usiadła na ziemi lustrując każdego z osobna.

Oh, zachował się dokładnie tak, jak tego dumna i pewna siebie suczka oczekiwała. Na pierwszy rzut oka zdawał się być dobrze wychowanym. Również się skłoniła, nieco jednak mniej, niż on. Podciągnęła kąciki zgrabnego pyszczka w grzecznym uśmiechu, który nie objął jednak spojrzenia.

- Miło Cię poznać, Romeo Vincenzo Balamonte. Będę się zwracać do Ciebie tak, jak sam sobie zażyczysz. Mnie rodzice nazwali Feindschaft. Bardzo mnie cieszy obecność tak dobrze wychowanego jegomościa.. - odpowiedziała mu grzecznie. Nie była pewna, czy był od niej starszy czy młodszy, postanowiła go jednak traktować jak równego sobie - no, a przynajmniej tak do niego mówić, jakby był jej równy. Zbyt dumna była, by przyznać, że ktoś prócz Faul i Ukochanego może jej się równać. Chwilę później zwróciła bursztynowe spojrzenie na czarną suczkę. Jej również skłoniła się grzecznie i przywitała cichym 'witam', po czym krótko się przedstawiła.

Początek zapowiada się dobrze. Jednak po dłuższym poznaniu to może ulec zmianie. Wstała i zbliżyła się do dwójki.
-Miło poznać. Zwą mnie Elilith. - ujawniła swoje imię, bo po co to ukrywać? Uśmiechnęła się złowieszczo do samca jakby była przez kogoś zauważona i doceniona. Kto wie może przyszłości wydarzy się coś więcej? Zobaczymy.

- Nie wypadałoby odmówić komuś tak dobrze wychowanemu. - Powiedziała spokojnie i chwilę później również znalazła się przy stoliku. Kątem oka dostrzegła ruch, który jednak nie zwrócił jej większej uwagi. Przeniosła spojrzenie na Elilith. Podobało jej się jej czarne futro. Potrząsnęła lekko głową.
- Myślę, że toast za stado jest odpowiedni. Musimy stać się potęgą. Niegodne byłoby żyć w takich warunkach i nie wykorzystać ich na swą korzyść. - Odpowiedziała na jego pytanie. Nie wspomniała o jego zdrowiu, właściwie nieszczególnie obchodziło ją czyjekolwiek zdrowie, póki nie musiała temu komuś pomóc. Uniosła kieliszek.

Również podeszła do ich stolika.
- Proponuję toast za alfę, który pojawi się po wyborze, aby nas mądrze prowadził nas i stado. I za nas samych, abyśmy jak najlepiej rozwijali się. - powiedziała z uśmiechem. Puściła oczko do samca. Jej futro było piękne, ale jej oczy jeszcze cudowniejsze. Tak sobie myślała.
- Oczywiście i nie przekszadza mi. Ja będę mówić na ciebie Romeo, o ile mi wolno. - powiedziała do samca.

- Za demony. - Powtórzyła po samcu i wypiła musujący alkohol. Lubiła ten smak, musiała to przyznać.
- Za dzień lub dwa powinni tu przybyć także moja siostra, Faultier i mój Ukochany, który przedstawi Wam się prawdopodobnie sam, gdyż zwykł sam wybierać, jak inni się do niego zwracają. - Poinformowała towarzyszy. Cały czas miała dumnie uniesiony pysk.

-Za demony i za tych, którzy mają jeszcze dołączyć. - powiedziała i wypiła zawartość kieliszka. Była zadowolona, że ktoś ją akceptuje. Na tym najbardziej zależy. Posłała im uśmieszek.

-To co obecnie mamy w planach? - zapytała zaciekawiona psów. Nalała sobie sake, a potem jednym łykiem wypiła. Ah to jej ulubiony napój! Uwielbia sake i zrobi wszystko za niego.

-Przede wszystkim jak uzbierze się odpowiednia ilość trzeba wybrać alfę. Zgadzam się. - powiedziała chociaż nie lubiła osobiście porywać. Wolała torturować, bo to sprawiało jej wielko sadysfakcję. Puściła oczko w kierunku psa.

- Moim zdaniem alfa to nie wszystko. Należałoby wybrać także godnego doradcę, a i również zastępca by się przydał. Nie można zostawiać alfy samego lub samej z taką odpowiedzialnością i nawałem prac. - powiedziała spokojnie, krzyżując dumnie przednie łapy barwy śniegu.
- Myślę, że alfa jako ten odpowiedzialny za stado i ten, do którego należy się zwracać z problemami, jako ten, który jest dla stada, a nie stado dla niego, powinien też być w jakiś sposób kontrolowany przez innych. Chyba że zależy nam na swoistej dyktaturze. - dodała po chwili melodyjnym głosem.

Jeśli mamy zacząć jakoś sensownie coby nie było luk pt. "skąd nagle ma fioletowy kolor i dlaczego?", potraktujmy to jako pisaną historię tejże konkretnej postaci, zaczynającą się właśnie od tej chwili. Od chwili gdzie przekroczyła próg sali, w której rozniosło się echo stukających, nieco za długich pazurów. Kilka osobników. Ciemne ślepia o bystrym wyrazie wnikliwie im się przyjrzały. Nie chciała być niegrzeczna, ale niechcący podsłuchiwała o czym rozmawiają właśnie teraz.
- Witam. - Postanowiła się przywitać, bo tego wymagała od niej kultura.
Zaraz po tym ruszyła pewnym krokiem w stronę kominka. Srebrny włos falował z każdym jej ruchem do czasu, aż nie spoczęła na jednym z foteli. Ciepło. Mimo, że ochronę przed zimnem posiada i to nie byle jaką - nigdy nie gardziła jeszcze większą ilością przyjemnego ciepełka!

-Cóż alfa to nie wszystko, to prawda. Bety są równie ważne... ale każdy członek stada jest równie ważny i każdy powinien wspierać alfę jak tylko może niezależnie od rangi. Nawet zwykły adept powinien robić co może by uczynić to stado wielkim! Ale godny lider to także istotna sprawa, liderem nie może być ani marionetka która daje się kontrolować wszystkim, ani trwa która układa się jak wiatr zawieje.

-To prawda zastępcy są również ważni. Trzeba któregoś dnia wybrac kogoś odpowiedniego na to stanowisko, aby mógł kierować stadem. - powiedziała poważnym tonem. Spojrzała na kolejnego przybysza.
-Witaj. - powiedziała dosyć spokojnie.

Jej uwagę zwróciła suczka o srebrnej sierści, która właśnie weszła do pomieszczenia zalanego ciepłem z kominka. Skinęła jej białym łbem, wwiercając w nią na chwilę dumne spojrzenie. Pięknie wyglądała i Feindschaft musiała przyznać, że zgadza się z Santo Romeo; suczki w stadzie naprawdę należały do bardzo urodziwych.
- Witaj. - Odezwała się spokojnie, podciągając kąciki pyska i posyłając jej grzeczny uśmiech. Zachowywała się aż do przesady stosownie.
- Jestem Feindschaft. - Przedstawiła się jeszcze, po czym wróciła ciepłym, a jednocześnie chłodnym spojrzeniem do dwójki wcześniejszych rozmówców.
- Jestem zdania, iż alfa i jego zastępcy powinni wyłonić się sami. Nie sztuka wybrać kogoś, kto może się nie sprawdzić. Prawdziwy lider wysunie się na prowadzenie sam.

-Elilith. - przedstawiła się przybyłej samicy. Położyła się przy ciepłym kominku i ogrzewała swoje czarne futro. Ten świat jest tajemniczy, które przed nami objawia. Zastanawiała się nad przyszłością stada. Na początek można się wykazać, bo mało osób aktualnie, ale jak widać przybywa ich. Uśmiechnęła się dumnie, że jest jedną z nich.
-Chyba lubisz okazywać troskę każdej suczce, ale uważaj bo wyjdziesz na kobieciarza. - powiedziała żartobliwym tonem do psa. Rzeczywiście jest jeden, a tyle pań.